چون زنی بر فلک سراپرده

بندی از نور در هوا پرده

زهی ز سنبل تر کرده لاله را پرده

بر آسمان زده عکس رخت سرا پرده

نه مرد عشق تو بودم من این قدر دانم

ولی بدیده فرو می هلد قضا پرده

زمانه بس، که دریست پردۀ عشّاق

[...]

ز لقمه‌ای که بشد دیده تو را پرده

مخور تو بیش که ضایع کنی سراپرده

حیات خویش در آن لقمه گرچه پنداری

ضمیر را سبل است آن و دیده را پرده

چرا مکن تو در این جا مگو چرا نکنم

[...]

بکش به گرد رخ خط دلربا پرده

که هیچکس نکند آفتاب را پرده

ز بیم آنکه رسد چشم آفتاب به تو

ببست ابر به هر لحظه در هوا پرده

کند به پیش رخت پرده پوشی سبزه

[...]