سوادی که در وی سیاهی نبود

وگر بود جز پشت ماهی نبود

ملک‌زاده را عزم شاهی نبود

که در وی جز ایزد پناهی نبود

در دهن از خنده که راهی نبود

طاقت را طاقت آهی نبود

جمله میمردند چون راهی نبود

هیچکس را زهرهٔ آهی نبود

آنرا که بوصل تو پناهی نبود

بهتر ز عدم پناه گاهی نبود

تو در دهن گوری و من بر لب گور

از لب بدهن دراز راهی نبود

بگشتند بسیار و راهی نبود

ز گرما بجز خود پناهی نبود

تقوی که در او اسم الهی نبود

یا مقتبس خبر از شاهی نبود

تقوی چنان از خللی خالی نیست

شاید که کسی به آن مباهی نبود

تشنگیش چون متناهی نبود

سیریش از آب چو ماهی نبود

از آنکه بجز توأم پناهی نبود

وز حادثه‌ام گریز گاهی نبود

بیچارگیم ببین و راهی بنما

اکنون که گشایشی‌ ز راهی نبود

ما را سر ملک و فکر شاهی نبود

با خصم بنای داد خواهی نبود

شد جامه ما بخم‌الفقر سواد

رنگی به جهان پس از سیاهی نبود