زهی سپهر پناهی که فضل و دانش را

نماند جز در تو در جهان پناه دگر

ز خاک کفش تو آنکس که تاج سر سازد

زمان زمان ز شرف بر نهد کلاه دگر

ز زنگبار عدم تا کنون برون نامد

[...]

زهی ز فتنه تو را هر طرف سپاه دگر

ز ظلم چشم تو هر گوشه دادخواه دگر

کجا روم که ز دست غمت کنم فریاد

که نیست جز تو درین ملک پادشاه دگر

چو جان دهیم ز غم غیر خار نومیدی

[...]

شهیدان اوراست جاه دگر

به نزد خدا جایگاه دگر