مهی نشست خیال رخت به خانه چشم

تو ماهی از تو ستانیمه ماهیانه چشم

چها فتاد شنیدی ز گریه چشم مرا

در است این سخنان گوش کن فسانه چشم

گرت چو اشک نیفتد کنار عاشق خویش

[...]

ز بینایی نظر بیگانهٔ چشم

نزول آباد حسرت خانهٔ چشم

چون به سوی تو گشایم در کاشانه چشم

خانه چین شود از روی توام خانه چشم

بس که بر خاک درت چشم شهیدان شد فرش

ز آستانت مژه روید چو در خانه چشم

میل دل سوی می و ساغر عشرت کشدش

[...]

سراسر نور چون کاشانه چشم

شده مردم‌نشین چون خانه چشم

تا جلوه‌ات پر افشاند از آشیانهٔ چشم

روشن حباب دارد بنیاد خانهٔ چشم

آیینه‌ها ز جوهر بال نگه شکستند

از حیرت جمالت در آشیانهٔ چشم

خاک در فنا شو با جلوه آشنا شو

[...]