مر ترا گر به سوی خانه برد

اشهب و ادهم زمانه برد

زهرِ جان را به آشیانه برد

شکرت با ذباب‌خانه برد

عقل از ره تو حدیث افسانه برد

در کوی تو ره مردم بیگانه برد

هر لحظه چو من هزار دل سوخته را

سودای تو از کعبه به بتخانه برد

هست مستی که مرا جانب میخانه برد

جانب ساقی گلچهره دردانه برد

هست مستی که کشد گوش مرا یارانه

از چنین صف نعالم سوی پیشانه برد

نعل آنست که بوسه گه او خاک بود

[...]

عید آمده کز تو عید عیدانه برد

از خرمن ماه تو به دل دانه برد

اینش برسد که روی بر ماه کند

وینش نرسد که ماه نو خانه برد

پیری‌ام آخر می و پیمانه برد

باد سحر شمع ز کاشانه برد

دیده سیاهی ز گل و لاله چید

کوش‌گرانی ز هر افسانه برد

شمع جنون آبله‌پا کرده‌ گم

[...]

عقل از ره تو حدیث و افسانه برد

در کوی تو ره مردم دیوانه برد

هر لحظه چو من هزار دل سوخته را

سودای تو از کعبه به بتخانه برد

عقل از ره تو حدیث و افسانه برد

در کوی تو ره مردم دیوانه برد