محکوم قضا، که بنده خوانند او را

بر بالش حکم، کی نشانند او را

گر چرخ نمیرود به کام تو، مرنج

کو نیز چنان رود، که رانند او را

محکوم قضا که بنده خوانند او را

بر بالش شرع کی نشانند او را

گر چرخ به کام تو نگردد بمرنج

کاو نیز چنان رود که رانند او را

آن سیه چهره که خلقی نگرانند او را

خوبرویان جهان بنده به جانند او را

دلبرانی که به خوبی بنشانند امروز

جای آنست که بر دیده نشانند او را

دامنش پاک ز عارست و دلش پاک ز عیب

[...]

امیر حیدری خوانند او را

همه مردان حق دانند او را

آنک بر هر طرفی منتظرانند او را

ننگرد هیچ که خلقی نگرانند او را

سرو را بر سر سرچشمه اگر جای بود

جای آن هست که بر چشم نشانند او را

حیف باشد که چنان روی ببیند هر کس

[...]

سرو آزاد که در باغ نشانند او را

بندهٔ قامت رعنای تو خوانند او را

آن جهاندار جهان نام جهان از بر من

به جهانی ز کف من بجهانند او را

ندهندش به همه ملک جهان یک سر موی

[...]