هر بن موی صد دهانم باد

هر دهان جای صد زبانم باد

دست مرا حسرت دامان مباد

درد من آلودة درمان مباد

آنچه درو چرخ فلک عاجزست

مشکل عشق است که‌ آسان مباد

هیچ دلی همچو دل جمع من

[...]

رنگ شکسته از گل رویش عیان مباد

پژمردگی شکفته این گلستان مباد

با صبحت یدان که مباد از برش جدا

از ناز طبع نازک او سر گران مباد

پیغام خویش جز به خیالش نمی دهم

[...]

رنگ شکسته از گل رویش عیان مباد

پژمردگی شکفته از آن گلستان مباد

پیغام خویش جز به خیالش نمی دهم

غیری به این وسیله به او همزبان مباد

بزم عیشم یک نفس بی جلوهٔ خوبان مباد

باده و نقلم به غیر از آن لب و دندان مباد

داغ خواری از کلف افتاده بر رخسار ماه

هیچ کس از چون خودی شرمندهٔ احسان مباد

پنجهٔ شاهین بود مژگان چو برهم می زند

[...]

تا نفس باشد ستون خیمهٔ تن چون حباب

جز هوایش در سر شوریده‌ام سامان مباد

بعد ازین جویا دلت در موج خیز اضطراب

از فراق کامران بیگ و ملک سلطان مباد