جرأتی کو تا تماشای گلستانش کنم

چشم حیران را سفال خط ریحانش کنم

حلقه چشمی چو دور آسمان می خواستم

تا به کام دل نظر برماه تابانش کنم

پسته لب بسته او سنگ را دندان شکست

[...]

گرنه از جوش نزاکت بر تنش سنگین بود

تار و پود پیرهن از رشتهٔ جانش کنم

منصب مشعل فروزی داده عشقش سینه را

شمعها از آه روشن در شبستانش کنم

خودبخود گل می کند اسرار دلها، تا به کی

[...]

ترک جان کرد آنکه‌ جانانش‌ کنم‌

عالم‌ و آدم ثنا خوانش‌ کنم‌

ور که هم سخت است آسانش کنم

بهر عاشق نعمت و نانش کنم

من چه دارم کز تو پنهانش کنم

جان تقاضا کن که قربانش کنم