بران آتش تیز بریانش کرد

ازان پس که بی‌پوست و بی‌جانش کرد

بی‌سبب خصم قصد جانش کرد

او بدانست و زان امانش کرد

چون پذیرفتیم رد نتوانش کرد

این بگفت و همچو خود سلطانش کرد

گفت در گوش گُل و خندانش کرد

گفت با سنگ و عقیق کانش کرد

به خورشید رخشنده بریانش کرد

از آن تابش شید بیجانش کرد

فلک به من نفسی گرچه سر گرانش کرد

دگر به راه تلافی سبک عنانش کرد

زبان ز پرسش حالم اگر کشید دمی

دمی دگر به من اقبال هم زبانش کرد

فشاند مرغ دلم را روان به ساعد زلف

[...]

حفظ از کید دشمنانش کرد

جان خود را فدایِ جانش کرد