نطق با فایده جز وصف ببیانش نبود

بر بی غایله جر فعل بنانش نبود

نانش میبایست چون نانش نبود

دردش افزون گشت درمانش نبود

میگریست از غم که یک نانش نبود

چون نبودش نان غم جانش نبود

هر دل که زعشق او امانش نبود

جز بر در شاهد آستانش نبود

فی الجمله سماعی که درو شاهد نیست

مانند بتی بود که جانش نبود

آن یار فقیر این و آنش نبود

سرمایهٔ سود و هم زیانش نبود

در کتم عدم مست و خراب افتاده

او را خبر از نام و نشانش نبود

مردم که ز مردمی نشانش نبود

اینش نپسندند چو آنش نبود

انسان نبود آنچه به انسان ماند

ماهی چو زبان است و زبانش نبود