خداوندا درین مدت که من در خدمتت بودم

نکردم هیچ تقصیری به خدمت تا توانستم

چه مایه رنجها بردم که تا حالم بدانی تو

کنون زینست رنج من که می گویی ندانستم؟

خود را به مقام شیر می‌دانستم

چون خصم آمد به روبهی مانستم

گفتم من و صبر اگر بود روز فراق

چون واقعه افتاد بنتوانستم

چونکه من قصد او بدانستم

کردمش خُرد تا توانستم

دلبرا، قیمت وصل تو کنون دانستم

که فراوان طلبت کردم و نتوانستم

خلق گویند: سخن‌های پریشان بگذار

چه کنم؟ چون دل شوریده پریشانستم

گر چه از خاک سر کوی تو دورم کردند

[...]

چون مزاج جهان بدانستم

نشدم غره، تا توانستم

که زدم گام تا توانستم

بازگشتم همینکه دانستم

ای خواجه مرا مفروش ارزان که گرانستم

تو بنده تن بینی من خواجه جانستم

تو عبد هوی دانی من جان سلیمانم

بر پشت هوا راکب سلطان جهانستم

یاقوت کند فعلم گر سنگ سیه باشد

[...]