چشم مستش آیتی در شان حسن

زلف شستش رایت سلطان حسن

ای ابرویت به وقت اشارت زبان حسن

شهرت ده زبان دگر در زمان حسن

ز آمد شد خیال تو در شاه راه چشم

از یکدگر نمی‌گسلد کاروان حسن

از تیر عشق اهل زمین پر برآورند

[...]

ای شمع عارض تو گل بوستان حسن

وی لعل جانفزای تو روح روان حسن

با عارض تو حسن همی عهد تازه کرد

چون تازه گشت از خط سبز تو جان حسن

چون هیچ اعتماد بر آن عهدها نداشت

[...]

سرمه کش نرگس فتّان حسن

تاب ده زلف پریشان حسن

گشت چو معمار فیض، بانی بنیان حسن

بست ز مژگان کج، طره بر ایوان حسن

گشته پریشانی از حلقه زلفش عیان

عشق برآورده است، سر ز گریبان حسن

کشتی دل، گو بکن فکر شکستن درست

[...]

هزار شکر که از نوشکفته گشت گلی

زابر لطف الهی ز بوستان حسن

عطا نموده باو کودکی خدا که چو شمع

زپرتو رخش افروخت دودمان حسن

زآفت این ثمر نارسیده ایمن باد

[...]

گر نبودی حشمت سلطان حسن

وان مناعتهای بی پایان حسن