هزار شکر که از نوشکفته گشت گلی
زابر لطف الهی ز بوستان حسن
عطا نموده باو کودکی خدا که چو شمع
زپرتو رخش افروخت دودمان حسن
زآفت این ثمر نارسیده ایمن باد
که هست قوت دل و قوت روان حسن
جناب ایزدی از لطف نام او احمد
ز تخت عرش رسانیده بر زبان حسن
چو این نهال برآمد ز باغ رعنائی
که جلوه‌اش بود آرام‌بخش جان حسن
نوشت خامه مشتاق بهر تاریخش
دمید گلبنی از طرف گلستان حسن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با شکرگزاری از خدایی که کودکی به نام حسن را عطا کرده، به زیبایی و فضیلت‌های او اشاره می‌کند. حسن که شبیه شمع می‌درخشد، دل و جان مردم را روشن می‌سازد. شاعر از لطف الهی صحبت کرده و تأکید می‌کند که نام احمد (نام پیامبر اسلام) بر زبان حسن جاری است. او همچنین به زیبایی و آرامش‌بخش بودن حسن اشاره کرده و از آن به عنوان یک نهال در باغی رعنایی یاد می‌کند. نهایتاً، شاعر ابراز عشق خود به حسن را در قالب نوشتاری بیان کرده و به زیبایی او تشبیه می‌کند.
هوش مصنوعی: هزار بار سپاس که از دل زمین گل تازه‌ای شکفته شد، و این هدیه‌ای است از جانب خداوند به زیبایی باغ.
هوش مصنوعی: خداوند به او کودکانی عطا کرده است که نور و روشنی چهره‌اش مانند شعله شمعی، خانواده‌اش را روشن کرده است.
هوش مصنوعی: از آسیب این میوه نارس در امان باش که قوت دل و روح زیبایی است.
هوش مصنوعی: خداوند به لطف و مهربانی‌اش، نام احمد را از جایگاه بلند عرش بر زبان‌های زیبا نازل کرده است.
هوش مصنوعی: وقتی این درخت جوان از باغ زیبا شکوفا شد، زیبایی‌اش باعث آرامش و تسکین روح و جان می‌شود.
هوش مصنوعی: قلم عشق‌ورز برای ثبت تاریخش به تلاش افتاد و گلی زیبا از سرزمین خوبی‌ها به وجود آورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.