گر شتابت نیست مهمانت کنم

نقد من گاویست قربانت کنم

عاشقی بر من پریشانت کنم

کم عمارت کن که ویرانت کنم

گر دو صد خانه کنی زنبوروار

چون مگس بی‌خان و بی‌مانت کنم

تو بر آنک خلق را حیران کنی

[...]

چند گهی فاتحه خوانت کنم

از پس آن شاه جهانت کنم

پیر شدی در غم ما باک نیست

پیر بیا تا که جوانت کنم

هیچ غم جان مخور ار جان برفت

[...]

هم ایدون بر او روانت کنم

به دوزخ درون میهمانت کنم

در شکنِ زلف نهانت کنم

مخفی و محفوظ چو جانت کنم

‎جامِ دگر هدیۀ جانت کنم

‎دختر خود نیز از آنت کنم