تحفه‌ای بوده از زمان بلند

زاده و زبدهٔ جهان بلند

شد چون هدف سر که درین خاکدان بلند

کز شش جهت نگشت صدای کمان بلند

افکند دور ناله ز آتش سپند را

زنهار چون سپند نسازی فغان بلند

همت بلند دار که آسیب کم رسد

[...]

جایی که از سپند نگردد فغان بلند

ما را بود چو شعلهٔ آتش، زبان بلند

بال و پری کجاست که با همّت رسا

پرواز گیرم از سر این خاکدان بلند؟

درگلشنی که بانگ صفیرم فکنده شور

[...]