دلدار به طبع گشت رام آخر

وین کار به صبر شد تمام آخر

آن کرهٔ سر کشیدهٔ توسن

بی‌رایض گشت خوش لگام آخر

وان مرغ رمیده وز قفس جسته

[...]

ز تو بربایدم ایام آخر

بود این عمر را انجام آخر

نیاید ننگت ای بد نام آخر

توقف کن فرو آرام آخر

آن ساقی روح دردهد جام آخر

این مرغ اسیر بجهد از دام آخر

گردد فلک تند مرا رام آخر

وز کرده پشیمان شود ایام آخر