|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تمایلات و آرزوهای خود اشاره می‌کند. ساقی روح را به مفهوم نیروی زندگی و طراوت می‌داند که آخرین جرعه‌ای از امید و سرور را به او می‌دهد. مرغی که در قفس زندگی اسیر است، بالاخره از دام آزاد می‌شود. شاعر امیدوار است که در نهایت، دایره زمان او را آرام کند و روزهای گذشته که با پشیمانی سپری شده‌اند، به فراموشی سپرده شوند.
هوش مصنوعی: ساقی به ما نوشیدنی می‌دهد تا با آخرین جرعه‌اش، این پرندهٔ گرفتار از دام رهایی یابد.
هوش مصنوعی: زمان در حال گذر است و به سرعت پیش می‌رود، اما در نهایت من به آرامش می‌رسم. روزهای سخت و ناگوار در نهایت باعث پشیمانی می‌شوند و این دوران ناکامی به پایان می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.