قدشان بیش امر بالیده

کشف را زیر کفش مالیده

پهلوانی بروت مالیده

بهر کین در دغا سگالیده

در غربتم استخوان چو نی نالیده

کاهیده نشاط و محنتم بالیده

محروم ز ارض طوس صحرای دلم

دشتی‌ست ز سیل غربتم مالیده

نایب السلطنه آن کز سیرتش

صدق فرسوده ادب نالیده

هوش اصحاب هنر فرسوده

گوش ارباب خرد مالیده

آتشی نی که نیفروخت به دهر

[...]

آنکه سرخاب و سفیداب به رخ مالیده

همچو شمشاد و گل اندر لب جو بالیده

زخم نیمور فزون خورده و کم نالیده

با سپوزنده خود سخت بر آغالیده