گل شنبلیدش پر از ژاله شد

زبان و روانش پر ازناله شد

جهان از نم ابر پر ژاله شد

همه کوه وهامون پراز لاله شد

بلورین پیاله ز می لاله شد

کف می کش از لاله پر ژاله شد

هوا زاشک مرغان پر از ژاله شد

که از بانگ نخچیر پرناله شد

جانا بیا که بی تو جهان جمله واله شد

بس دل ز داغ نرگس مستت گلاله شد

آماده است بزم به امید مقدمت

قد چنگ و اشک تار و دوچشمم پیاله شد

در در طفلیت تملک دلها وظیفه بود

[...]

کف می مه و درد او هاله شد

قدح را لب از باده تبخاله شد

نفس تو، چون خودسر و محتاله شد

زهد تو، چون کفر دو صد ساله شد