چون قلم مد حیات من به قیل وقال رفت

هستی بی مغز من در وصف خط وخال رفت

حلقه دیگر به زنجیر جنون من فزود

ساق سیمین تو تا در هاله خلخال رفت

بال و پر در بزم وحدت پرده بیگانگی است

[...]

هر عاشق از رهی به حریم وصال رفت

مجنون پی سیاهی چشم غزال رفت

چشم و دهان یار تلافی کند مگر

عمر عزیز را که به خواب و خیال رفت

خالش به خط سپرد دل خون گرفته را

[...]

دل ماند بی‌حس و غمت افشانده بال رفت

این ناوک وفا همه جا پوست‌مال رفت

خلقی ازین بساط به وهم ‌گذشتگی

بی‌نقش پا چو قافلهٔ ماه و سال رفت

زین دشت‌ گرد ناقهٔ دیگر نشد بلند

[...]

در رمضان ای پسر ز چهرت اقبال رفت

ز طره‌ات تاب شد ز خال تو حال رفت

ولی نه تنها به تو بر این منوال رفت

به من هم ایام صوم ماهی چون سال رفت

اقتدار و عزم و استقلال رفت

اعتبار و عزت و اقبال رفت

فیل را آن مور از دنبال رفت

هر که رفت از ره، بدین منوال رفت