مست گشتم خویش بر غوغا زنم

چه چه باشد خیمه بر صحرا زنم

دل به‌ دریا خوش نهنگ‌ آسا زنم‌

دَم ز سرّ عشق‌، بی‌ پروا زنم‌

نیست‌ باکیم‌ ار سخن‌ را جا زنم‌

دامن‌ این‌ خیمه‌ را بالا زنم‌

زین سپس بر هر چه غیر از وجه باقی پا زنم

تشنه ام زین پس بدریا گر رسم دریا زنم

باده وحدت تنی را نیست اندر خورد جام

جام وحدت گر زنم من با تن تنها زنم

نیستم منصور و منصورم که در این دار پست

[...]