ای ماه نواَم ستارهٔ تو

من شیفتهٔ نظارهٔ تو

چو نام او بود خون خوارهٔ تو

کند بر خون تو نظّارهٔ تو

اگر خاکی شود بیچارهٔ تو

بود آن خاک هم خون خوارهٔ تو

تو خود گفتی بسازم چارهٔ تو

ببخشم بر دل غمخوارهٔ تو

گر چنینی مرد نعمت خواره تو

آن من خود رفت ای بیچاره تو

نطر نگشاده در نظاره تو

بدین کشور شدم آواره تو

شد غرفه به خون جگر آواره تو

وز قید حیات رست بیچاره تو

یارب چه کسی تو کاندرون دیده

آسایدم از خیال نظاره تو

می چکد بوسه ز لعل لب میخواره تو

می زند خون هوس جوش ز نظاره تو

تو خورشیدی و من سیارهٔ تو

سراپا نورم از نظارهٔ تو

ز آغوش تو دورم ناتمامم

تو قرآنی و من سی پارهٔ تو