چون بپیش شه اندر آرندش

اندر آن پایگه بدارندش

بد کند کار، نیک دارندش

همه عیبی هنر شمارندش

کجاست ساغر می تا به گردش آرندش

که عمر رفت و حریفان در انتظارندش

به حلقه یی که حساب سگان او گذرد

رقیب کیست که باری کسی شمارندش

دلم ز طرّه خوبان چگونه سر پیچد

[...]

از ضرورات نفس دارندش

وز حقوق بدن شمارندش

هرکس که به گلشن وجود آرندش

گر با نیکان بود، نکو دارندش

بی تربیت پیر، چه حاصل ز مرید

خودروست نهالی که نمی‌کارندش

بتو تنها کجا گذارندش؟!

رفته رفته بدام آرندش!