زلف تودگر ز دست نگذارم من

تا بو که دل از شست برون آرم من

گویم که دلِ مرا چراندهی باز

گوئی که برو دلِ تو کی دارم من

خود ندانم که در چه کارم من؟

با وی از خود خبر ندارم من

سرّ مردان‌ِ راز‌دارم من

سَر مردان جان‌سپارم من

به جان دور از تو ای شمع از غم شب‌های تارم من

مرا شب گشت از غم چند شب را زنده دارم من

مقیم گوشهٔ تنهاییم، کارم فغان کردن

چه حالست این که دارم؟ در کجایم؟ در چه کارم من؟

ترا منع از رخ او کرده‌ام ای مردمِ دیده

[...]

جوانی رفت در راه تو، پیر روزگارم من

گرفتار بلا و درد و داغ بیشمارم من

موجود، کسی به جز تو نشمارم من!

زارم توام، از غیر تو بیزارم من!

بی چیز، کسی است کاو ندارد چو تویی

دارم همه چیز، چون ترا دارم من!!

مدد ای عشق که از عقل در آزارم من

رحمتی کن برهانم که گرفتارم من

خیز اقبال کن ای ساقی مستان با جام

که زهشیاری از این دور در ادبارم من

منکه با کفر سر زلف تو بستم پیمان

[...]