این وطن‌گاهِ دامیاران است

جای صیاد و صیدکار‌ان است

چشم مستانه تو آفت هشیاران است

فتنه و عربده او همه با یاران است

سر بوسیدن پای تو نه تنها ماراست

این خیالی‌ست که اندر سر بسیاران است

عارضت هست بسی تازه‌تر از گل‌برگی

[...]

گفت کاین نقل باده خواران است

لایق بزم شهریاران است

روز غمّاز روزه‌داران است

نه که او را همیشه کار آن است‌!»

چشم سر مست خوشت، فتنه هشیاران است

هر که شد مست می عشق تو، هشیار، آن است

در خرابات خیال تو خرد را ره، نیست

یعنی او نیز هم از زمره هشیاران است

دلم از مصطبه عشق تو، بویی بشنید

[...]

تاق ابروی‌ تو منزلگه بیماران است

دام گیسوی تو مأوای گرفتاران است

چشم جادوی تو شد پیشرو عیاران

زلف هندوی تو سرحلقهٔ طراران است

روز و شب مار سر زلف تو در چشم من است

[...]

باران عنایتش به ما بارانست

باران چون نباردش به ما بار آن است

گوئی که منم یار تو ای سید من

آری آری وظیفهٔ یار آن است

ور به دیدار نکوکاران است

که نظرگاه وفاداران است

قلمم، سرو جویباران است

رقمم خطّ گلعذاران است

گاه بر تاج شهریاران است

گاه در گوش گلعذاران است!

باده ساغرت از خون دل یاران است

وای اغیار اگر این اجر وفاداران است

زلف در پای تو افتد به تظلم چپ و راست

بسکه در تاب زسودای گرفتاران است

نیست چشمت ز شبان غمم آگه آری

[...]

در مدرسه آنچه صحبت یاران است

در صومعه آنچه بر گرفتاران است

زان گاه که مهر تو گزیدم دیدم

کاین‌ها همه کارهای بیکاران است

در مدرسه آنچه صحبت یاران است

در صومعه آنچه بر گرفتاران است

امسال بهار جشن می خواران است

اطراف چمن نشیمن یاران است

از دولت ابر و باد و باران بهار

گلزار شکوفه ریز و گل باران است