دریغا عمرِ خود بر باد دادی

نه نیکو عمرِ خود را داد دادی

چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی

دل همچو آتشم را به هزار باد دادی

چو ز هجر تو به نالم ز خدا جواب آید

که چو یوسفی خریدی به چه در مزاد دادی

دو جهان اگر درآید به دلم حقیر باشد

[...]

کمر را کز میانش یاد دادی

چو دیدی بندگی را داد دادی