چون دوست نمود راه طامات مرا

از ره نبرد رنگ عبادات مرا

چون سجده همی نماید آفات مرا

محراب تو را باد و خرابات مرا

آن دم که چو بحر کل شود ذات مرا

روزن گردد جملهٔ ذرات مرا

زان میسوزم، چو شمع، تا در ره عشق

یک وقت شود جملهٔ اوقات مرا

آن وقت که بحر کل شود ذات مرا

روشن گردد جمال ذرات مرا

زان می‌سوزم چو شمع تا در ره عشق

یک وقت شود جمله اوقات مرا

زاهدا چند به طاعات مراعات مرا

طاق محراب تو را کنج خرابات مرا

تو و مسجد من و میخانه چه خوانی هر دم

سوی آفتکده از مأمن آفات مرا

قبله حاجتم ایوان در میکده بس

[...]

گفت اعیان همه صفات مرا

صورتند و شئون ذات مرا

خواستی چل ساله طاع ا ت مرا

این سلوک و این ریاضات مرا

جائی ار نیست دلا سوی مناجات مرا

بس بود منزل جان کوی خرابات مرا

حاجت خویش بر غیر چرا عرضه دهم

طاق ابروی تو بس قبله حاجات مرا

ماه خوبانی و خورشید صفت هست عیان

[...]