دو دیده را خوابی ده زمانه را تابی ده

به تشنگان آبی ده به غوره دوشابی ده

در آ دامن‌کشان ساقی و مستان را شرابی ده

دل مجروح من بستان، به مخموران کبابی ده

ببر سجادهٔ تقوی و رهن ساغر و می کن

بگیر این خرقهٔ ناموس و بر بانگ ربابی ده

میان بزم عیاران، یکی دم گیر و داری کن

[...]

بیا و ساقی جان شو به تشنه آبی ده

بعشق ساقی کوثر بما شرابی ده

کنونکه جام مرادت پرست سرو سهی

بنوش و جرعه خود را بدل کبابی ده

حیات خضر بگو بهترست یا می لعل

[...]

هر چه میپرسمت، جوابی ده

تشنه یی را ز رحمت آبی ده

با سیخ مژه آمده آن یار سرابیده

دارد بر هر سیخ دل‌های کبابیده

ترسم که بگیرندش کاین قاتل درویش است

کز خون دل عشاق سرپنجه خضابیده

جز غالیهٔ مویت بر عارض نیکویت

[...]

قرض بالای قرض خوابیده

خانه‌ام چون دلم خرابیده