به تنگی نداد ایچ سهراب دل

فرود آمد از باره شاداب دل

خمیده سهی سروش از تاب دل

ز سر تا قدم غرق خوناب دل

رخش آفتاب جهان تاب دل

خم ابرویش طاق محراب دل

خمیده همی سروش از تاب دل

ز سر تا به پا غرق خوناب دل

به چشمش که بربوده است تاب دل

بدان طاق ابرو چو محراب دل

ای جمالت قبلهٔ جان ابرویت محراب دل

آمدی و فرض شد صد سجده بر ارباب دل

بعد چندین انتظار از رشتهٔ باریک جان

تاب هجران میبری بیرون ولی کو تاب دل

گر شوی مهمان جان از عقل و دین و صبر و هوش

[...]

بیا ای هجر و وصلت مایه شیب و شباب دل

مهیا کرده ام بهرت شراب جان کباب دل

به نوعی سخت جانم کرده بیدادش که هر ساعت

صدای تیشه می آید به گوش از اضطراب دل

چه خونها خورده از اشکم چه جانها داده از آهم

[...]