بنفشه، زلف سنبل تاب دادی

هوا از ژاله گل را آب دادی

زمانی جعد سنبل تاب دادی

دمی گل را ز نرگس آب دادی

گهی رخسار گل را آب دادی

گهی زلف بنفشه تاب دادی

دل و دین و عقل و هوشم همه را بر آب دادی

ز کدام باده ساقی به من خراب دادی

چه دل و چه دین و ایمان همه گشت رخنه رخنه

مژه‌های شوخ خود را چو به غمزه آب دادی

دل عالمی ز جا شد چو نقاب بر گشودی

[...]

نیمه شب زلف را در سایه مه تاب دادی

وز رخ چون آفتابت زینت مهتاب دادی

چشم می آلوده را پیوستگی دادی به ابرو

جای ترک مست را در گوشه محراب دادی

ابرویت را پر عرق کردی دگر از آتش می

[...]