شوخ کلندگر که به جان شعله می زند

در هر زمین که دید مرا رود می کند

می فروش امرد ز مستی با من امشب یار شد

در درون خانه من آمد و هشیار شد

شوخ توقوم دوز من هرگز مرا یاور نشد

پشت و رو شد کار و بارش توقومش دیگر نشد

شوخ توقوم دوز را نو جامه‌ای در بر نشد

تا نیامد خانه من توقومش دیگر نشد

دلبر علاف سودایش مرا دلخسته کرد

عاشقان را چون علف آورد بند و بسته کرد

دلبر علاف را بردم به سوی خانه دوش

گفت با من بوده‌ای گندم‌نمای جو فروش

کلابه کار پسر دوش بر سر خم شد

سر کلابه من در دکان او گم شد

شوخ مکتب دار پیش آمد مرا وقت سحر

کرد مکتب خانه را از دست من زیر و زبر

دلبر خورده فروشم عاشقان را پیر کرد

خانه من آمد و درهای کو زنجیر کرد

شوخ میرشکار خون خلق بی اندازه ریخت

خانه من آمد و از طبل کوب من گریخت

شوخ میرشکار دارد طبل بار خوشنوا

خانه من آمد و شد طبل بارش بی صدا

شوخ کشتی بان به خشکی کشتی خود راند و رفت

خانه من دوش آمد سینه پر نم ماند و رفت

دلبر سرکافروشم لطف بی اندازه داشت

خانه من آمد امشب ترشرویی را گذاشت

شوخ دلال پیازم داشت قصد ترکتاز

خانه خود بردم و کردم برهنه چون پیاز

دلبر چلپک فروش از عاشقان در رهن شد

خانه من آمد و مانند چلپک پهن شد

دلبر تحویل گر با کهنه قال و قیل کرد

خانه من رفت و گفتا ماه نو تحویل کرد

دلبر زرشوی از من کرد جست‌و‌جوی زر

خانه خود بردم و با او نمودم جوی زر

جنگ مشتی امرد من بود شوخ فتنه گر

کردم او را زیر دست خود به ضرب مشت زر

همچو بوی غنچهٔ بگزینی شبی کز انزوا

میروی از حرص پیش از صبح دنبال مسا

رشتهٔ طول امل پابند سعیت کی شود

همچو سوزن در ره همت بیفشاری چو پا

هر که حق را خواند رزاق و ز مردم خواست رزق

[...]

آه تا کی طاقت آرد درد حرمان ترا

آسمان دور و زمین سخت و فغانم نارسا

محتسب ناحق چه ریزی خون عشرت را به خاک

در چنین فصلی که دارد چیدن گل خونبها

زلف مشکین از بناگوشت به پشت پا رسید

[...]

کسی ندیده ندامت ز تارک دنیا

گزیدنی نبود پشت دست استغنا

چو دل شکفته شود لب به خنده می آید

نهان چو غنچه بود برگ عیش در دل ما

نسیم باغ ازان می برد زجا که مراست

[...]