مردم دیده ی من حلقه ی موی تو چو دید

آب حسرت شد و در حلقه ی چشمم گردید

ز مهر و ماه بگذشتی به گاه جلوه در خوبی

تعالی الله همینست ای پسر معراج محبوبی

بدل خیال تو دارم خراب چون نشوم

در آتشم ز تو هر دم کباب چون نشوم

عیدست و عیش من برخش جان سپردنست

او را صباح عید و مرا روز مردنست

سوختم در عشق و مهر آن صنم دارم هنوز

شد سرم چون شمع در راهش قدم دارم هنوز

شب که با صد سوز پهلو بر سر آن کو نهم

داغ سازم ز آتش دل هر کجا پهلو نهم

پروانه صفت شبها در بزم دل افروزم

از هر طرفی شمعی می بینم و می سوزم

ای از صفات حسن تو بر هر گذر افسانه‌ای

وز پرتو نور رخت شمعی به هر کاشانه‌ای

این زمین پربلا را نام دشت کربلاست

ای دل بی‌درد آه آسمان سوزت کجاست

این بیابان قتلگاه سید لب تشنه است

ای زبان وقت فغان وی دیده هنگام بکاست

این فضا دارد هنوز از آه مظلومان اثر

[...]

امسال نیست سوز محرم بسان پار

امسال دیده‌ها نه چو پارند اشگبار

امسال نیست زمزمه‌ای در جهان ولی

کو آن نوای زاری و آن ناله‌های زار

امسال اشگها همه در دیده‌هاست جمع

[...]

در جهان نیست متاعی که ندارد بدلی

خاصه عشق بود منقبت بی بدلی

سخن، دیباچه دیوان عشق است

سخن، نوباوه بستان عشق است

خرد را کار و باری چون سخن نیست

جهانرا یادگاری چون سخن نیست

پیش و پسی بست صف کبریا

پس شعرا آمد و پیش انبیا

پایه ی شعر بین که چون ز نبی

نفی نعت پیمبری کردند

بهر تکذیب صحت قرآن

نسبت او بشاعری کردند

دلش بنور یقین از دریچه امروز

همه مشاهد احوال عالم بالاست

آن فلک رتبه ای که ناطقه را

نیست در وصف او توانائی

آنکه منشور دولت او را

ماه نو کرده است طغرائی

من نگویم که این و آنش ده

گویم آنش بده که آنش به

سلطان حیدری نسب موسوی گهر

کاو هست بر سران جهان مالک الرقاب

ماهی، از اوج شرف زاده خورشید جمال

زاده الله جمالا بجهان داده جمال

سریر سلطنت اکنون کند سرافرازی

که سایه بر سرش افکند خسرو غازی