یا حبیبی و مونسی و عمادی

و غیاثی و معقلی و رجائی.

یا ملاذی و مأملی و مرادی

ارحم الیوم ذلتی و بکایی‌

جوینده تو همچو تو فردی باید

آزاد زهر علت و دردی باید.

با رخ تو کیست جان جز که یکی بلفضول

با لب تو کیست عقل جز که یکی بلهوس.

یعلم اللَّه گر همی دانم نگارا شب ز روز

زانکه هستم روز و شب مدهوش و سرگردان عشق

خرسند شدم بدان که گویی یک بار

ای خسته روزگار دوشت چون بود؟

انّ الخلیفة انّ اللَّه سر بله

سربال ملک به یزجی الخواتیم.

انّ الخلیفة انّ اللَّه سر بله

سربال ملک به یزجی الخواتیم

چه کند عرش که او غاشیه من نکشد

چون بدل غاشیه حکم و قضاء تو کشم‌

بوی جان آیدم از لب چو حدیث تو کنم

شاخ عزّ رویدم از دل چو بلاء تو کشم.

کی باشد کاین قفص بپردازم

در باغ الهی آشیان سازم.

دست مایه بندگانت گنج خانه فضل تست

کیسه امید از آن دوزد همی امیدوار

پر آب دو دیده و پر آتش جگرم

پر باد دو دستم و پر از خاک سرم.

چنان مدان که من اینجایگه خود آمده‌ام

مرا مکارم تو شهریار گفت تعال‌

ای نفس خسیس همّت سودایی

بر هر سنگی که بر زنم قلب آیی‌

یا ربّ انّ جهادی غیر منقطع

فکل ارضک لی ثغر و طرسوس.

«ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ تُبْعَثُونَ» تحیون بعد الممات للحساب و الجزاء.

فکن حدیثا حسنا سائرا

کلّ الی الغایة محثوث

و المرء موروث و مبعوث.

اکنون باری بعشق دردی دارم

کان درد بصد هزار درمان ندهم‌

حیاتنا عندنا قروض

و الموت من بعد فی التقاضی‌

لا بد من ردّ ما اقترضنا

کلّ غریم بذاک راض.

رأیت ذوی الحاجات حول بیوتهم

قطینا لهم حتی اذا انبت البقل‌

خون صدّیقان بپالودند و زان ره ساختند

جز بجان رفتن درین ره یک قدم را بار نیست‌

تازیم بندگی بند قباء تو کنم

وین سلامت همه در کار بلاء تو کنم‌