بی حجابانه درآ از در کاشانه ی ما

که کسی نیست بجز درد تو در خانه ی ما

جانی دگر نماند که سوزم زدیدنت

رخساره در نقاب زبهر چه میکنی؟

بود که بیند و رحمی نماید ای همدم

زگریه پاک مکن چشم خونفشان مرا

فریاد که هر طایر فرخنده که دیدم

صیاد زمرغان دگر بسته ترش داشت

جام یاقوت و شراب لعل خاصان را رسد

بینوایان را نظر بر رحمت عام است و بس

منزل مقصود دور است ای رفیق راه وصل

باش تا مسکین لسانی خاری از پا برکشد

باشد ابن الوقت، صوفی، ای رفیق

نیست فردا گفتن از شرط طریق

کشته بینندم و قاتل نشناسند که کیست

کاین خدنگ از نظر خلق نهان می آید

مستغرق فراقم و جویای وصل یار

کشتی شکسته چشم امیدش به ساحل است

گفتم چگونه می کشی و زنده می کنی؟

از یک جواب کشت و جواب دگر نداد

زیر بار هجر بیمار است دل

وین تغافل های تو سرباری است

دی در حق ما یکی بدی گفت

دل را زغمش نمی خراشیم

ما نیز نکوئیش بگوئیم

تا هر دو دروغ گفته باشیم

«نظام » بی نظام ار کافرم خواند

چراغ کذب را نبود فروغی

مسلمان خوانمش زیرا که نبود

مکافات دروغی جز دروغی

در وعده گاه وصل تو دل را قرار نیست

تمکین صبر و حوصله ی انتظار نیست

صد زخم بر تنم بود از ضرب تیغ عشق

اما یکی زمعجز عشق آشکار نیست

گذشت یار تغافل کنان ز ما اهلی

چه بی زبان شده ای، نامراد آهی کن

ممکن نگشت ما را توبه ز خوبرویان

گیتی به محنت و غم چند آموزد ما را

رفت آن که چشم راحت خوش می غنود ما را

عشق آمد و برآورد از سینه دود ما را

امروز کو که بیند سرمست و بت پرستیم

آن کو به نیک نامی دی می ستود ما را

رقیب گفت بدین در چه میکنی شب و روز

چه میکنم؟ دل گم گشته باز می جویم

دلم از صومعه و صحبت شیخ است ملول

یار ترسا بچه و خانه ی خمار کجاست؟

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست

از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

یادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ

در معرضی که تخت سلیمان رود به باد

حافظ گرت زپند حکیمان ملالت است

[...]

صلای باده زد پیر خرابات

بیا ساقی که فی التأخیر آفات

سلوک راه عشق از خود رهائی است

نه قطع منزل و طی مقامات

جهان مرآت حسن شاهد ما است

[...]

طاعت ناقص من موجب غفران نشود

راضیم گر مدد علت عصیان نشود

ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد

چه گوش کرد که باده زبان خموش آمد

چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس

سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد

زخانقاه به میخانه می رود حافظ

[...]