مانند گل دو رنگی ای بینایی

بی زر رخ گلگون بکسی ننمایی

پندارم غنچه‌ای که تا دامن دل

پر زر نکنی بند قبا نگشایی

مشتاق توام ، روی بمن ننمایی

بیمار توان، بپرسشم نگرایی

صد بند بود مرا، یکی نگشایی

آخر بچه کار دوستان بازآیی؟

گل گرچه کند دعوی شهر آرایی

او چون رخ تو کجاست در زیبایی؟

این از پی آسایش بینی باشد

وان از پی روشنایی بینایی

یک روز بکوی عاشقان بر نایی

وز بهر تماشا نظری نگشایی

تا چون سر زلف خویش بینی آنجا

بر هر در خانه، حلقه‌ای سودایی

کی بر کنم از تو من دل ای بینایی

کز عشق تو گشته ام بدین رسوایی؟

وان روز که در جور و جفا افزایی

گویی که بچشم من نکوتر آیی

گه خصم شوی مرا و گه یار آیی

روزی بهزار گونه در کار آیی

ای دوست نترسی که به دود دل من

در دست کسی چو خود گرفتار ایی؟

در هر عمری دمی که دمساز آیی

آن هم بدوصد کرشمه و نازآیی

وانگه که شوی رنجه نیایی بر من

چندانکه بپرسمت که کی بازآیی؟

گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی

بر من ز بهشت هشت در بگشایی

بر تو در شادی و طرب بگشایند

امشب اگر آن بند دگر بگشایی

تبارک الله ازین جنبش نسیم صبا

که لطف صنعت او از کجاست تابکجا!

شدست سبزه همه تن زبان بشکر بهار

که بهر تر بیت از خاک بر گرفت او را

بسوی دیده و دل تحفه ها فرستادند

[...]

منم اینکه گشتست ناگه مرا

دل و دامن از چنگ محنت رها

منم اینکه از گردش روزگار

شدست آرزوی جانم وفا

منم اینکه در ظلمت جور و ظلم

[...]

ای آفتاب ملک که تا دامن ابد

بر تو مباد دست ، کسوف و زوال را

فرزانه قطب دین که ببوسند خاک تو

خورشید و مه زیادتِ حسن و جمال را

ز انجا که جلوه گاه عروسان طبع تست

[...]

نوری از روزن اقبال درافتاد مرا

که از و خانۀ دل شد طرب آباد مرا

ظلمت آباد دلم گشت چنان نورانی

کآفتاب فلکی خود بشد از یاد مرا

وین همه پرتوی از خاطره مخدوم منست

[...]

ایا سرفرازی که خورشید پر دل

که تندابرش چرخ او راست مرکب

ز بیم تو با تیغ گردد همه روز

ز سهم تو در خاک غلتد همه شب

شوی پی سپر همچو چوب معلّم

[...]

چیست این جرم منوّر سال و ماه اندر شتاب؟

شهسواری پر دل پیروز جنگ کامیاب

شعلۀ او هر سحر جاروب صحن آسمان

طلعت او چشمۀ انوار عالم را زهاب

ملکت او را ز حدّ نیمروز آید زوال

[...]

روز عیدست بده جام شراب

وقت کارست ، چه داری؟ دریاب

مغزم از بانگ دهل کوفته شد

مرهمش نالۀ چنگست و رباب

مدّتی شد که دهان بربستم

[...]

جانم ز درد چشم بجان آمد از عذاب

یا رب چه دید خواهم ازین چشم دردیاب ؟

هر شب زروشنایی خود، تا سپیده دم

سوزان در آب دیده چو شمعم ز درد و تاب

انسان عین گشت چو فرزند ناخلف

[...]

زهی دیدار تو فال سعادت

ترا می زبید آیین سیادت

همه اقبال تو توحید و سنّت

همه افعال تو عدل و عبادت

سرای شرع را از تو عمارت

[...]

ای بزرگی که آستانۀ تو

روز بازار زمرۀ فضلاست

نظمکی گفته ام طیبانه

نه برآن سان که رسم و عادت ماست

گفته ام ای که نیم نکتۀ تو

[...]

ای گفته جان جانها، روزی هزاربارت

کز چشم زخم بادا، ایزد نگاهدارت

بر بوی آنکه یابد، تشریف دست بوست

ای بس که چشم گردون، کردست انتظارت

آفاق ملک روشن، از رای دل فروزت

[...]

ای انکه در ضمایر ارباب نظم و نثر

اندیشه یی زمدح تو خوشتر نیامدست

صاحب شهاب دین که بجز رای روشنت

بر خیل روزگار مظفّر نیامدست

هرگر خلاف آنچه ترا بود در ضمیر

[...]