ما از آن معنیش چیدیم، ای فتی

که نچیند کس، گل پژمرده را

من همی گفتم بده، او گفت نی

او همی رفت و منش رفتم ز پی

باغبانان تو را، امسال سال خرمی است

زین همایون میوه، کز هر شاخسار آورده‌ای

شاخ و برگت نیکنامی، بیخ و بارت سعی و علم

این هنرها، جمله از آموزگار آورده‌ای

خرم آنکو وقت حاصل ارمغانی از تو برد

برگ دولت، زاد هستی، توش کار آورده‌ای

از چه نسوان از حقوق خویشتن بی‌بهره‌اند

نام این قوم از چه، دور افتاده از هر دفتری

دامن مادر، نخست آموزگار کودک است

طفل دانشور، کجا پرورده نادان مادری

با چنین درماندگی، از ماه و پروین بگذریم

گر که ما را باشد از فضل و ادب، بال و پری

‫در سرزمینِ شنگل آوا ، سیبِ عاشقان‬

‫شنگیل آوا یوردی ، عاشیق آلماسی‬

رفتن بدان بهشت و شدن میهمانِ آن‬

‫گاهدان گئدوب ، اوْردا قوْناق قالماسی‬

‫با سنگ ، سیب و بِهْ زدن و ، خوردن آنچنان !‬

[...]

‫حیدربابا ، ز صخره و سنگت به کوهسار‬

‫حیدر بابا ، داغین ، داشین ، سره سی‬

کبکت به نغمه ، وز پیِ او جوجه رهسپار‬

‫کهلیک اوْخور ، دالیسیندا فره سی‬

از برّة سفید و سیه ، گله بی شمار‬

[...]

‫بر اهل ده شبانِ زمستان بهانه ای است‬

‫قیش گئجه سی طؤله لرین اوْتاغی‬

‫وان کلبة طویله خودش گرمخانه ای است‬

‫کتلیلرین اوْتوراغی ، یاتاغی‬

‫در رقصِ شعله ، گرم شدن خود فسانه ای است‬

[...]

‫آمد ز بادکوبه پسرخاله ام شُجا‬

‫شجاع خال اوْغلونون باکی سوْقتی‬

‫با قامتی کشیده و با صحبتی رسا‬

‫دامدا قوران سماواری ، صحبتی‬

‫در بام شد سماور سوقاتیش به پا‬

[...]

‫رنگین کمان ، کلافِ رَسَنهای پیرزن‬

‫قاری ننه اوزاداندا ایشینی‬

خورشید ، روی ابر دهد تاب آن رسَن‬

‫گوْن بولوتدا اَییرردی تشینی‬

دندان گرگ پیر چو افتاده از دهن‬

[...]

‫مجدالسّادات خندة خوش می زند چو باغ‬

‫مجدالسّادات گوْلردی باغلارکیمی‬

‫چون ابر کوهسار بغُرّد به باغ و راغ‬

‫گوْروْلدردی بولوتلی داغلارکیمی‬

‫حرفش زلال و روشن چون روغن چراغ‬

[...]

‫بشنو ز میرصالح و دیوانه بازیش‬

‫میرصالحین دلی سوْلوق ائتمه سی‬

‫سید عزیز و شاخسی و سرفرازیش‬

‫میر عزیزین شیرین شاخسِی گئتمه سی‬

‫میرممّد و نشستن و آن صحنه سازیش‬

[...]

‫عمّه ستاره نازک را بسته در تنور‬

‫ستاره عمّه نزیک لری یاپاردی‬

هر دم رُبوده قادر از آنها یکی به روز‬

‫میرقادر ده ، هر دم بیرین قاپاردی‬

‫چون کُرّه اسب تاخته و خورده دور دور‬

[...]

‫از بانگ گوسفند و بز و برّه و سگان‬

سحر تئزدن ناخیرچیلار گَلَردی‬

‫غوغا به پاست صبحدمان ، آمده شبان‬

‫قوْیون-قوزی دام باجادا مَلَردی‬

‫در بندِ شیر خوارة خود هست عمّه جان‬

[...]

هوشم ربوده ماه قدح‌نوشی

خورشیدروی زهره بناگوشی

زنجیر دل ز جعد سیه سازی

گلبرگ تر به مشک سیه پوشی

از غم به سان سوزن زرینم

[...]

دل زودباورم را به کرشمه ای ربودی

چو نیاز ما فزون شد تو نیاز خود فزودی

بهم الفتی گرفتیم ولی رمیدی از ما

من و دل همان که بودیم و تو آن نه ای که بودی

من از آن کشم ندامت که تو را نیازمودم

[...]

با دگران در گلشن نوشی می

من ز فراقت ناله کنم تا کی؟

تو و چون می لاله کشیدنها

من و چون گل جامه دریدنها