یکی آتشی دید رخشان ز دور

بران سان که بهمن کند شاه سور

گسارنده آورد جام بلور

نهادند بر دست بهرام گور

ز هر چار پرسید بهرام گور

کزیشان به دلش اندر افتاد شور

عنان را بپیچید بهرام گور

ز دیدار لشکر برون راند دور

همه گرد بر گرد او شیر و گور

یکی دیده یاقوت و دیگر بلور

می لعل رخشان به جام بلور

چو شد خرم و شاد بهرام گور

همه پایهٔ تخت زر و بلور

نشستنگه شاه بهرام گور

یکی جام بر دست هر یک بلور

بدیشان نگه کرد بهرام گور

ازان پس بیاورد جامی بلور

نهادند بر دست بهرام گور

چو آن چامه بشنید بهرام گور

بخورد آن گران سنگ جام بلور

نبیند چنو کس به بالای و زور

به یک تیر بر هم بدوزد دو گور

شب تیره‌گون رفت بهرام گور

پرستنده یک تن ز بهر ستور

یکی نامه بنوشت بهرام هور

به نزد شهنشاه بهرام گور

چو آن نامه برخواند بهرام‌گور

به دلش اندر افتارد زان کار شور

چو نان خورده شد شاه بهرام گور

بفرمود جامی بزرگ از بلور

دگر روز چون تاج بفروخت هور

جهاندار شد سوی نخچیر گور

چو آن زخم دیدند بر ماده گور

خردمند گفت اینت شمشیر و زور

بیاسود در مرو بهرام‌گور

چو آسوده شد شاه و جنگی ستور

خداوند بخشایش و فر و زور

شهنشاه بخشنده بهرام گور

به موبد چنین گفت بهرام گور

که یزدان دهد فر و دیهیم و زور