محمد با علی فتحو فتوحست

محمد آدم و حیدر چو نوح است

مرا امروز از تو بر وصال است

که امروز یقین روز وصالست

در این غوغا مرا با تو وصالست

دلم در ذات تو عین جلال است

طلب از عشق کردی عشق اینست

که ما را جان جان اینجا یقین است

نگفتی عشق چبود عشق اینست

که میداند که در ما پیش بین است

پس پرده جمال ما عیان است

تماشای همه خلق جهانست

پس پرده مرا نور جلالست

زبانها جمله در ما گنگ و لال است

نگردم هیچ کم عین العیانست

مرا از آن عیان عین العیان است

بخور این لقمه چون از دست شاهست

اگر جانت حقیقت هست شاه است

نظر درجای من اینجا ترا هست

از آنم از وصالت این چنین مست

سخن اینجا چو با جان اوفتادهست

از آن این شور و افغان در نهاد است

ز جانان دارد و در جان بدیدهست

که جان در یار و در گفت و شنید است

در این آتش که سودای جهانست

یکی لمعه درینجا گه عیان است

حقیقت جان ذاتم بیگمانست

یقین خود را در این صورت ندان است

چو جان را بنگری اینش مثال است

که بعد پانزده او را زوالست

یقین خورشید منصور است و ذاتست

ترا امروز در عین صفات است

سلوک آخرت اینجا وصالست

ترا اکنون بهت شد عید سال است

وصال ظاهر صورت چو جانست

ترا امروز از او عین عیان است

چو دنیا نزد من چون برگ کاهست

مرا دنیا حقیقت عذر خواه است

تراتا سوزن عیسی فرو بست

از آن ذات تو با آلانه پیوست