هر آیینه جمالت بی نشان است

در آیینه چنین شرح و بیانست

نمود واصل این هر دو جهانست

مرا از گفت بی نام و نشان است

سر ما بهر پای جان جانست

که در این سرکشی راز نهان است

بقای تو فنای آخر اینست

خدا خواهی شدن کل آخر این است

چهارت دشمن اینجا در کمین است

حقیقت جان بدیشان پیش بینست

تو اندر این چهاری مانده سرمست

نمیدانی که این صورت که پیوست

در آخرجای تو در شیب خاکست

دلامیدان که کاری صعبناک است

وصال ای دل ترا در روی خاکست

ترا هم رهگذر در سوی خاک است

بسی شور از تو در روی جهان است

کسی سر تو جز تو کس ندانست

ترازآنحضرت اینجاگه خبر هست

ازین ذات تو اینجا باز پیوست

دلا عطار باتست و نه در تست

ترا اینجا و او و مر ترا جست

همه دنیا مثال یک چراغست

فتاده بر کنارش پر ز زاغ است

چو میدانم که میدانم که اینست

دگر تقلید دین عین الیقین است

منم حیدر که دیدارم یقینست

دل و جانم برازش پیش بین است

تو آن گفتی که آن منصور گفتست

که دیگر چون تو این مشهور گفته است

محمد با علی فتحو فتوحست

محمد آدم و حیدر چو نوح است

مرا امروز از تو بر وصال است

که امروز یقین روز وصالست

در این غوغا مرا با تو وصالست

دلم در ذات تو عین جلال است

طلب از عشق کردی عشق اینست

که ما را جان جان اینجا یقین است

نگفتی عشق چبود عشق اینست

که میداند که در ما پیش بین است