جدائی نیست اما فرق اینست

که منصور این زمان مر شاه بین است

ز توحیدم چو معبودم عیان است

ز معبودم همه شرح و بیانست

چونفس کور اینجا بازمانده است

یقین در حرص و اندر آزماندست

خلاصی هر چه میبینی همین است

کسی کین دید در عین الیقینست

ز دید خود بیمر ای عاشق مست

که در مردن یقین آبت دهد دست

که از دنبال هر شادی غمی هست

پس این شادی رها کن جان تو از دست

دلیلت با تو اینجا در میانست

درین پیدا ترا در جان نهان است

که داند جبرئیلم تا کدامست

که کار از جبرئیل ماتمام است

مرا بیواسطه اینجا یقین اوست

از آن ای شیخ دین در گفت و گویست

جمالش در درون جان نهانست

جمالش در همه چیزی عیان است

دراول نیستت بود این زمان هست

کجا او را هلم او را من از دست

ابا خود آشنای لامکان است

مکان را جملگی دیدار جانست

چو جانان آفتاب و ماهتاب است

که خورشید و مهش در تک و تابست

که با من این زمان عین عیان است

فکنده پرده از رخ نی نهانست

چه شور است اینکه ما را دست داده است

که جان را دیداینجا دست دادست

چه شور است اینکه ما را در نهادست

که شوری در نهاد ما نهاده است

از این پرده که در کون و مکانست

هزاران شور اینجا و فغان است

حقیقت پردهٔ ذات تو بستست

از آنم پرده اینجا گه گسسته است

جمالت از پس پرده عیان است

از آن شور اناالحق درجهانست

ز وصفت ماندهام حیران و سرمست

اناالحق میزند در بود تو دست