به نزدیک لهاک و فرشیدورد

سراسر سخنها همه یاد کرد

خود و گرد رویین و فرشیدورد

برآورد زان راه ناگاه گرد

بیامد به درگاه و او را ببرد

بسی نیز بر روزبانان شمرد

روانش ز خون سیاوش به درد

برآورد بر لب یکی باد سرد

مگرد ایچ گونه به گرد خرد

یک امروز بر تو مگر بگذرد

همی رفت پیش اندرون شاه گرد

سپهدار پیران ورا پیش برد

ز خاکی که خون سیاوش بخورد

به ابر اندر آمد درختی ز گرد

به گفتار دهقان کنون بازگرد

نگر تا چه گوید سراینده مرد

همه شهر توران پر از داغ و درد

به بیشه درون برگ گلنار زرد

همه دیده پرخون و رخساره زرد

زبان از سیاوش پر از یادکرد

به دادار دارنده سوگند خورد

که هرگز تنم بی‌سلیح نبرد

بیامد به درگاه با سوگ و درد

پر از خون دل و دیده رخساره زرد

چنین کار یکسر مدارید خرد

چنین کینه را خرد نتوان شمرد

فرامرز پیش پدر شد چو گرد

به پیروزی از روزگار نبرد

چو لشکر بیامد ز دشت نبرد

تنان پر ز خون و سران پر ز گرد

به گردنکشان خسرو آواز کرد

که ای نامداران روز نبرد

به پیش تو با نامور چار گرد

چه کردم تو دیدی ز من دست برد

برآید به دست من این کارکرد

به گرد در اختر بد مگرد

برآویخته با یکی شیرمرد

به ابر اندر آورده از باد گرد

همی گفت و می‌تاخت برسان گرد

یکی کرد با او سخن در نبرد