چنین گفت با شاه آزاد مرد

که چون است کارت به دشت نبرد

ندارم سواری ورا هم نبرد

از ایران نیارد کس این کار کرد

بشد طوس و پیغام کاووس برد

شنیده سخن پیش او برشمرد

چو آسوده شد بارهٔ هر دو مرد

ز آورد و ز بند و ننگ و نبرد

کمربند سهراب را چاره کرد

که بر زین بجنباند اندر نبرد

بزد گرز و آورد کتفش به درد

بپیچید و درد از دلیری بخورد

عنان را بپچید سهراب گرد

به ایرانیان بر یکی حمله برد

بدو گفت کای ترک خونخواره مرد

از ایران سپه جنگ با تو که کرد

چو فردا بیاید به دشت نبرد

به کشتی همی بایدم چاره کرد

به هومان چنین گفت کاین شیرمرد

که با من همی‌گردد اندر نبرد

ببستند بر سنگ اسپ نبرد

برفتند هر دو روان پر ز گرد

همی دیر شد تا که هومان چو گرد

بیامد بپرسیدش از هم نبرد

نگه کن کزین بیهده کارکرد

چه آرد به پیشت به دیگر نبرد

وزان آبخور شد به جای نبرد

پراندیشه بودش دل و روی زرد

نشست از بر رخش رستم چو گرد

پر از خون رخ و لب پر از باد سرد

کدامین پدر هرگز این کار کرد

سزاوارم اکنون به گفتار سرد

دل من ز درد تو شد پر ز درد

نخواهم از ایشان همی یاد کرد

بپوشید بازش به دیبای زرد

سر تنگ تابوت را سخت کرد

سخن چون برابر شود با خرد

روان سراینده رامش برد

به گفتار دهقان کنون بازگرد

نگر تا چه گوید سراینده مرد