فرستاد اینک ز بهرت سپاه

ببحر اژه تا گشائی تو راه

مقا پیش سردار کل سپاه

دلیر است و شیر افکن ورزم خواه

بفرمود با افسران سپاه

بدریای آژه بجوئید راه

بگفتند با شاه کامد سپاه

سپهبد مقا پیش با دستگاه

سران و بزرگان شهر وسپاه

پذیره شدن را گزیدند راه

از آن روی گفتند با دخت شاه

که آمد سپهید هم اینک ز راه

همه چشم مهر آفرین بد براه

به بیند که تا کی بیابد سپاه

دو ابرو کمان و دو چشمش سیاه

همی رو سفید آمد از رزمگاه

کنیزان گرفتند بازوی ماه

ببردند او را سوی خوابگاه

از آن سو سپهدار از نزد شاه

اجازت گرفت و بیامد براه

چو مردونیه رفت در خوابگاه

بچشمش نبد جز رخ دخت شاه

چه بشنید گوید منم دخت شاه

پدر بشنود من شوم رو سیاه

بهم عهد کردند هر یک که شاه

شود تاج بر سر برآید بگاه

بباید روم من دگر سوی گاه

ز دوریم اکنون کند دایه آه

گذشته است از موقع بارگاه

شده منتظر شاه و جمله سپاه

که امروز جشن است در بارگاه

چو از رزم آمد مظفر سپاه

گشیدند صف از درون بارگاه

همه چشمها بود در راه شاه

مقا پیش سردار را با سپاه

چو مامور کردیم با دستگاه

فراوان نهادند در بارگاه

نهادن بر میز نزدیک شاه

سپهبد ابا افسران سپاه

اجازت گرفتن از پیش شاه