بران بام دژ بود و چشمش به راه

بدان تا کی آید ز ایران سپاه

چو جاماسپ را دید پویان به راه

به سربر یکی نغز توزی کلاه

سواری همی بینم از دیدگاه

کلاهی به سر بر نهاده سیاه

چو جاماسپ تنگ اندر آمد ز راه

هم از باره دانست فرزند شاه

مرا بند کردند بر بی‌گناه

همانا گه رزم فرزند شاه

چو شب شد چو آهرمن کینه‌خواه

خروش جرس خاست از بارگاه

بخواهیم ازو کین لهراسپ شاه

همان کین چندین سر بیگناه

وزانجا بیامد بدان جایگاه

کجا شاه گشتاسپ گم کرد راه

بیفگند زیشان فراوان به راه

وزان جایگه رفت نزدیک شاه

مرا آن بود تخت و تاج و سپاه

که خشنود باشد جهاندار شاه

که بودند کشته بران رزمگاه

به سر بر ز خون و ز آهن کلاه

فرستاد بدخواه را نزد شاه

به دست همایون زرین کلاه

وزان جایگه شد به آوردگاه

به جنگ اندر آورد یکسر سپاه

بیفشارد ران لشکر کینه‌خواه

سپاه اندر آمد به پیش سپاه

خود و لشکر آمد به نزدیک شاه

پر از خون بر و تیغ و رومی کلاه

خروشی برآمد ز درگاه شاه

شد از گرد خورشید تابان سیاه

بگویم به تأیید محمود شاه

بدان فر و آن خسروانی کلاه

به خورشید ماند همی دست شاه

چو اندر حمل برفرازد کلاه

همی راند تا پیشش آمد دو راه

سراپرده و خیمه زد با سپاه

یکی در سه ماه و یکی در دو ماه

گر ایدون خورش تنگ باشد به راه