همه راه نیکی نمودی به شاه

همه راستی خواستی پایگاه

از این هر یکی را یکی پایگاه

سزاوار بگزید و بنمود راه

چنان بد که ابلیس روزی پگاه

بیامد به سان یکی نیک‌خواه

پس ابلیس وارونه آن ژرف چاه

به خاشاک پوشید و بسترد راه

یکی حاجتستم به نزدیک شاه

و گرچه مرا نیست این پایگاه

چو شاخ درخت آن دو مار سیاه

برآمد دگر باره از کتف شاه

یکایک ز ایران برآمد سپاه

سوی تازیان برگفتند راه

برفت و بدو داد تخت و کلاه

بزرگی و دیهیم و گنج و سپاه

شد آن تخت شاهی و آن دستگاه

زمانه ربودش چو بیجاده کاه

به روز چهارم برآشفت شاه

بر آن موبدان نماینده راه

به مردی رسد بر کشد سر به ماه

کمر جوید و تاج و تخت و کلاه

جهاندار ضحاک با تاج و گاه

میان بسته فرمان او را سپاه

هم آنگه یکایک ز درگاه شاه

برآمد خروشیدن دادخواه

خروشید و زد دست بر سر ز شاه

که شاها منم کاوهٔ دادخواه

چو کاوه برون شد ز درگاه شاه

برو انجمن گشت بازارگاه

بزد بر سر خویش چون گرد ماه

یکی فال فرخ پی افکند شاه

از آن پس هر آنکس که بگرفت گاه

به شاهی بسر برنهادی کلاه

کیانوش و پرمایه بر دست شاه

چو کهتر برادر ورا نیک خواه

بران رودبان گفت پیروز شاه

که کشتی برافگن هم اکنون به راه

ز یک میل کرد آفریدون نگاه

یکی کاخ دید اندر آن شهر شاه