به هشتم جهاندار کاووس شاه

ز سر برگرفت آن کیانی کلاه

رسید اندر آن جای کاووس شاه

ابا پیل و کوس و درفش و سپاه

برویش نگه کرد کاووس شاه

ندیدش سزاوار تخت و کلاه

تهمتن بیامد به سر بر کلاه

نشست از بر تخت نزدیک شاه

چنان کز پس عهد کاووس شاه

نباشد بران تخت کس را کلاه

ازان پس برو آفرین کرد شاه

که بی‌تو مبیناد کس پیشگاه

بشد رستم زال و بنشست شاه

جهان کرد روشن به آیین و راه

به گیتی خبر شد که کاووس شاه

ز مازندران بستد آن تاج و گاه

برآویخت و بدرید قلب سپاه

دمان از پس اندر همی رفت شاه

چو آگاهی آمد بریشان ز شاه

نیایش‌کنان برگرفتند راه

چو فرمان گزیدند بگرفت راه

بی‌آزار رفتند شاه و سپاه

خبر شد بدیشان که کاووس شاه

برآمد ز آب زره با سپاه

نبد شیر درنده را خوابگاه

نه گور ژیان یافت بر دشت راه

همی راه جستند و کی بود راه

دد و دام را بر چنان رزمگاه

بجنبید کاووس در قلب‌گاه

سپاه اندرآمد به پیش سپاه

ز اسپ و سلیح و ز تخت و کلاه

فرستد به نزدیک کاووس شاه

نشاید که باشد به جز جفت شاه

چه نیکو بود شاه را جفت ماه

هرانکس که در سایهٔ من پناه

نیابد ازو کم شود پایگاه

چو آمد به نزدیک کاووس شاه

دل آرام با زیب و با فر و جاه

چو یک هفته بگذشت هشتم پگاه

فرستاده آمد به نزدیک شاه