آخر چو شمع سوختم از برگ و ساز خویش

یارب نصیب‌ کس نشود امتیاز خویش

لیلی‌ کجاست تا غم مجنون خورد کسی

از خویش رفته‌ایم به توفان ناز خویش

بوی خیال غیر ندارد دماغ عشق

[...]

شکر کز انجام خوب و خوبتر ز آغاز خویش

سازگاری یافتم از طالع ناساز خویش

ذره بودم آفتابم همنشین خویش کرد

صعوه بودم شاهبازم کرد هم پرواز خویش

بی زبانی را زبان دانی نمود از روی لطف

[...]

باز گرد ای بی خبر از راز خویش

بازجو انجام خود ز آغاز خویش

هل زمانی تا شوم دمساز خویش

بشنوم با گوش خویش آواز خویش

کرد نهان عَجز و عیان نازِ خویش

هیمنه پی داد به آوازِ خویش

گفت کسی با دگری راز خویش

کرد در آن مطلبش انباز خویش