بدو گفت رخشم بدین مرغزار

ز من دور شد بی‌لگام و فسار

ودیگر که از تو مگر کردگار

نشانَد یکی پورم اندر کنار

بدو داد و گفتش که این را بدار

اگر دختر آرد ترا روزگار

به پیش اندرون هدیهٔ شهریار

ده اسپ و ده استر به زین و به بار

چنین نامه و خلعت شهریار

ببردند با ساز چندان سوار

بدو داد پس نامهٔ شهریار

ابا هدیه و اسپ و استر به بار

یکی خواهرش بود گرد و سوار

بداندیش و گردنکش و نامدار

زنی بود برسان گردی سوار

همیشه به جنگ اندرون نامدار

یکی نامه فرمود پس شهریار

نوشتن بر رستم نامدار

ز اسپ اندرآمد گو نامدار

از ایران بپرسید وز شهریار

دگر روز شبگیر هم پرخمار

بیامد تهمتن برآراست کار

بفرمود پس طوس را شهریار

که رو هردو را زنده برکن به دار

تهمتن برآشفت با شهریار

که چندین مدار آتش اندر کنار

بیاراست رامشگهی شاهوار

شد ایوان به کردار باغ بهار

سپردار و جوشنوران صد هزار

شمرده به لشکر گه آمد سوار

یکی جام می‌خواست از می‌گسار

نکرد ایچ رنجه دل از کارزار

وزانسو سراپردهٔ شهریار

کشیدند بر دشت پیش حصار

تهمتن یکی جامهٔ تُرکوار

بپوشید و آمد دوان تا حصار

برفتند و دیدنْش افگنده خوار

برآسوده از بزم و از کارزار

چو برگشت رستم برِ شهریار

از ایران سپه گیو بد پاسدار