هشیوار و با جامهای سپید

لبی پر ز خنده دلی پرامید

چو از دشت سودابه آوا شنید

برآمد به ایوان و آتش بدید

ز هر سو زبانه همی برکشید

کسی خود و اسپ سیاوش ندید

سه روز اندر آن سور می در کشید

نبد بر در گنج بند و کلید

مرا گر همی سر بباید برید

مکافات این بد که بر من رسید

چو فرزند شایسته آمد پدید

ز مهر زنان دل بباید برید

به گنجی که بد جامهٔ نابرید

فرستاد نزد سیاوش کلید

فرستاده نزد سیاوش رسید

چو آن نامهٔ شاه ایران بدید

ازان پس بگفت آنچ در خواب دید

چو موبد ز شاه آن سخنها شنید

ز یزدان بران گونه دارم امید

که آید درود و خرام و نوید

دمان تا لب رود جیحون رسید

ز گردان فرستاده‌ای برگزید

چو نامه به نزد سیاوش رسید

بران گونه گفتار ناخوب دید

همی سر ز یزدان نباید کشید

فراوان نکوهش بباید شنید

چو در شهر سالار ترکان رسید

خروش آمد و دیده‌بانش بدید

چو سالار گفتار پیران شنید

چنان هم همه بودنیها بدید

چو نزدیک تخت سیاوش رسید

بگفت آنچ پرسید و بشنید و دید

بیاراسته چار پیل سپید

سپه را همه داد یکسر نوید

درفش سپهدار پیران بدید

خروشیدن پیل و اسپان شنید

سیاوش چو او را پیاده بدید

فرود آمد از اسپ و پیشش دوید

از ایوان‌ها پس یکی برگزید

همه کاخ زربفت‌ها گسترید