گفتند جناب حکمفرما

زحمت چکسوز دگر بفرما

برگرد کجا که بودی آنجا

دیدم زین بیش جنگ و دعوا

خیل خاصان به هوای دل خود هرزه درا

ایمن از حبس و جزا

ازپس مشروطه نو شد فکرها

سبک‌هایی تازه آوردیم ما

هم درین احوال روزی اردوان پادشا

در بر خود داشت مر اخترشماران را بپا

گفت هان بینید راز اختران را برملا

آن کسان رفتند و بنشستند در مهمان‌سرا

بود بر ایشان کنیزی ز اردوان فرمانروا

[...]

شد سپس فتحعلی شه اندر ایران پادشا

بود سلطانی رحیم و شهریاری با حیا

لطف‌ها فرمود بر فتحعلی خان صبا

شعر و صنعت یافت از تشویق او قدر و بها

هم در آن ایام جنگ روس و ایران شد بپا

[...]

ما و ژاپن همسفر بودیم اندر آسیا

او سوی مقصد شد و در نیمه‌ره ماندیم ما

ملک آلمان را منظم ساخت بیزمارک از وفا

خورد ناپلیون سوم زو شکست اندر وغا

پهنهٔ آمریک شد میدان هر زورآزما

[...]

گاه چون دخت اتابک بی‌وفا

کرده خود را در ره شهوت فنا

زان سپس از کار دیوان بازجست

کز چه‌ رو در جنگ،‌ دی گشتند سست

آن دو تن گفتند کار دوش را

قصهٔ آن بزم و نوشانوش را

بانو ار دارد سر صلح و وفاق

از پی دیدار ما بندد نطاق

خود به پای خویش آید پیش ما

تا که گردد رای نیک‌اندیش ما

خیزکه روز فتح و ظفر شد -‌ ایران

خیزکه روزگار دگر شد وقت هنر شد -‌ ایران

خدا ز درد و غم رهاند ما را

خدا به کام دل رساند ما را

ایرانیان از بهر خدا

یک دل شوید از صدق و صفا

تا چند نفاق تا کی دغلی

تا چند غرض تاکی دو دلی

آخر بس است این بد عملی

[...]

گر شد از کفت‌

یار بی‌وفا

شنیده‌ای تو که سنجر به عمد یا به خطا

بزد به سینه سر خیل شاعران تیری

بی‌خبر کاین حریف پر ز ریا

کهنه رندی است رفته زیر عبا

بود به کرمان ملکی پارسا

خلق برآسوده از آن پادشا

کرد بدین طرز عدالت‌، ادا

حق خریدار و فروشنده را

گر استفراغکی بینند در ما

بگویند آخ « کلرا» واخ « کلرا»

«‌اتل‌» سنگین و بار ما ز حد بیش

به تنها میزبان از ده عدد بیش‌ا

ولی از سوی مغرب باد نکبا

هنوز افشاندی آتش بر سر ما

همه گویندکه بی‌چون و چرا

نیست موجود دگر غیر خدا